KRAKÓW - BRONOWICE WIELKIE
Klasztor i parafia pw. Stygmatów Św. Franciszka z Asyżu
W roku 1909 Bracia Mniejsi z klasztoru św. Kazimierza w Krakowie nabyli dom i ogród w podkrakowskiej wsi Bronowice Wielkie. Równocześnie za zgodą Kurii Biskupiej objęli pieczę duszpasterską nad wybudowaną w roku 1895 przez Jana Władysława Fischera, kupca krakowskiego i właściciela tutejszego majątku, kaplicą pw. św. Franciszka i św. Władysława króla. Tychże Patronów, klęczących u stóp Matki Bożej, upamiętnia do dziś, znajdujący się na ścianie obecnego prezbiterium (pierwotnie umieszczony w głównym ołtarzu kaplicy) obraz, namalowany w 1893 r. przez Tomasza Antoniego Lisiewicza (1857-1930), malarza i poety, ucznia Jana Matejki, urodzonego w Krakowcu (obecnie Ukraina). W tymże roku, dnia 7 X, biskup krakowski Jan kard. Puzyna, utworzył przy kaplicy ekspozyturę parafialną, częściowo zależną od parafii św. Szczepana w Krakowie. W roku 1912 zakonnicy rozpoczęli budowę trójnawowego kościoła; dotychczasowa, murowana kaplica, wzniesiona w stylu neogotyckim, miała stanowić jego prezbiterium. Gdy w okresie I wojny światowej nie można było kontynuować budowy, do istniejącej kaplicy dostawiono prowizoryczny barak. Rozpoczętych prac nie podjęto również w następnych latach (głównie z braku odpowiednich funduszów), dlatego w 1933 r. rozebrano dotychczasową przybudówkę, wznosząc na jej miejsce nową, obszerniejszą. W latach 1966 - 68 kościół otrzymał nowe wyposażenie wnętrza. Usunięto z prezbiterium dawny, neogotycki ołtarz, zastępując go nowym ołtarzem centralnym. Ścianę absydy ozdobiono ceramiczną mozaiką przedstawiającą Ostatnią Wieczerzę oraz trzema witrażami: Ducha Świętego, Stygmatyzacji Św. Franciszka i Św. Antoniego. Uporządkowano również plac przykościelny.
Dostawiona do kaplicy drewniana przybudówka służyła potrzebom kultu religijnego przez blisko 40 lat. Wymagała jednak gruntownego remontu, dlatego w 1973 r. rozpoczęto starania o pozwolenie na rozbudowę kościoła. Wbrew przewidywaniom władze miejskie stosunkowo szybko wyraziły zgodę i latem 1975 r. przystąpiono do właściwych prac. Rozbudowa kościoła wg projektu mgra inż. arch. Antoniego Mazura prowadzona była „systemem gospodarczym”, przy czynnej pomocy parafian i zakonników. W podpiwniczeniu kościoła została dodatkowo zaprojektowana kaplica dla wiernych z dostępem z zewnątrz. Niewielki teren otoczenia kościoła narzucił konieczność wprowadzenia dwóch symetrycznych biegów schodów, prowadzących do wejścia głównego i do dolnej kaplicy oraz urządzenie drogi procesyjnej wokół kościoła. W niecały rok po rozpoczęciu budowy nowej świątyni, dnia 26 IX 1976 r. Karol kard. Wojtyła, arcybiskup metropolita krakowski, dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego, przywiezionego z góry Alwerni we Włoszech. Trzy lata później, 2 XII 1979 r., arcybiskup metropolita krakowski Franciszek kard. Macharski dokonał poświęcenia kościoła w stanie surowym. Nowy kościół jest umiejętnym połączeniem „starego z nowym”. Zaprojektowany został w połączeniu z dawną kaplicą - prezbiterium, w niczym nie naruszając jej struktury, a równocześnie tworząc harmonijną całość. W następnych latach przybywały w nim stopniowo nowe elementy wystroju i wyposażenia: organy wykonane przez firmę Biernackich z Warszawy; posadzka marmurowa, nowe konfesjonały i stalle (w prezbiterium); ołtarze boczne według projektu Józefa Dutkiewicza, z obrazem Matki Bożej Bronowickiej (mal. Włodzimierz Tetmajer, 1916), Stygmatyzacją św. Franciszka (mal. Adam Suzin), św. Antonim (rzeźba Tadeusza Świerczka) i Jezusa Miłosiernego (2002 r.); w oknach umieszczono imponujące witraże przedstawiające „Pieśń słoneczną, albo pochwałę stworzeń” oraz „Matkę Bożą Anielską” (wyk. Józef Furdyna 1991-1992); zaś w tęczy nad ołtarzem centralnym znalazła się kopia Krzyża z San Damiano w Asyżu oraz stacje Drogi Krzyżowej (wyk. Adam Suzin 1990 - 1991). W roku 2000 postawiono pomiędzy kościołem i klasztorem nową dzwonnicę, w formie stalowo-żelbetonowego trójnogu z trzema koszami dzwonniczymi (proj. Antoni Mazur). Aktu konsekracji kościoła dokonał arcybiskup metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski, w dniu 23 marca 2002 r. W 2009 roku parafia w Bronowicach Wielkich obchodziła swoje 100-lecie istnienia. Z tej okazji uroczystościom odpustowym dnia 17 września, w liturgiczne święto Stygmatów św. Franciszka z Asyżu, przewodniczył metropolita krakowski ks. kard. Stanisław Dziwisz. W tym samym roku Zakon Braci Mniejszych obchodził 800-lecie zatwierdzenia Reguły. Na obydwa te Jubileusze, parafii oraz Zakonu, zastały zaprojektowane i wykonane dwie tablice marmurowe, umieszczone w posadzce kościoła tuż przed prezbiterium, a przed kościołem, pamiątkowy kamień, z napisem „Pokój i Dobro”. W roku 2014 oraz 2015, parafia bronowicka otrzymała relikwie pierwszego stopnia Apostołów Bożego Miłosierdzia: św. Faustyny Kowalskiej i Jana Pawła II. Ich kult jest żywo pielęgnowany wśród tutejszych wiernych. Na wiosnę 2015 r., staraniem O. Proboszcza Eligiusza Dymowskiego OFM został po raz pierwszy poddany całkowitej renowacji Obraz Matki Bożej Bronowickiej, nazywanej również Opiekunką Małych Ojczyzn, autorstwa wspomnianego już wcześniej młodopolskiego malarza Włodzimierza Tetmajera, spoczywającego na miejscowym cmentarzu Pasternik. Obraz ten został odnowiony w krakowskiej pracowni artystyczno-konserwatorskiej pani Anny Dorak. Z okazji 120. lat duszpasterstwa w Bronowicach Wielkich, została również zaprojektowana i wykonana w kościele przez Krystynę, Bogusława i Janusza Szczekanów pamiątkowa tablica, na której w kształcie franciszkańskiego krzyża TAU, zostały umieszczone kamienie z Alwerni we Włoszech (Góra Stygmatyzacji Biedaczyny z Asyżu) oraz z Ziemi Świętej: Nazaretu, Betlejem, Kalwarii i Bożego Grobu.
W latach 1982 - 1985 wzniesiono nowy klasztor (później rozbudowany) według projektu dra inż. arch. Zbigniewa Radziewanowskiego. Tenże architekt opracował również projekt Wyższego Seminarium Duchownego pw. św. Bonawentury (połączonego z istniejącym klasztorem), którego budowę rozpoczęto w maju 1987 r. Postępowała ona dość szybko i sprawnie. W dniu 17 IX 1989 r. Franciszek kard. Macharski wmurował kamień węgielny w ścianę kaplicy seminaryjnej, pochodzący z Sanktuarium Porcjunkuli w Asyżu. Dnia 17 IX 1992 r. ówczesny prowincjał o. Wacław Michalczyk erygował tu studia filozoficzno - teologiczne Prowincji. Kulminacyjnym punktem tego wydarzenia było poświęcenie kaplicy seminaryjnej i całego zespołu przez bpa Stanisława Smoleńskiego oraz uroczysta inauguracja pierwszego roku akademickiego w dniu 7 XI 1992 r. Seminarium, kształcące przyszłych kapłanów Prowincji Matki Bożej Anielskiej, jest afiliowane do Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie.
Bronowicki klasztor oraz seminarium są niewątpliwie obecnie centralną placówką zakonną naszej Prowincji, w której odbywa się wiele ważnych wydarzeń o znaczeniu także ogólnozakonnym.
W tym krótkim historycznym zarysie, warto też zaznaczyć, iż od roku 1991, na terenie parafii pracują, prowadząc przedszkole dla dzieci, przybyłe z Włoch siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Przemienienia Pańskiego (wcześniejsza nazwa „Córki św. Franciszka z Florencji”). Przedszkole to cieszy się uznaniem i szacunkiem wśród licznych krakowian, których dzieci mogą uczyć się tu i poznawać jak najlepiej fundamentalne prawdy chrześcijańskiej wiary.
